Wolność ma swoją cenę – wspomnienie Powstania Warszawskiego

„Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój,

Za każdy kamień twój, stolico, damy krew!

Warszawskie dzieci, pójdziemy w bój,

Gdy padnie rozkaz twój, poniesiem wrogom gniew!”

1 sierpnia 1944 roku, punktualnie o tzw. Godzinie „W” - 17:00, wybuchło Powstanie Warszawskie. Rozkaz wydał generał Tadeusz Komorowski „Bór”, dowódca Armii Krajowej. Po pięciu latach brutalnej niemieckiej okupacji mieszkańcy Warszawy postanowili walczyć. Wierzyli, że uda się wyzwolić stolicę, zanim wkroczy do niej Armia Czerwona.

Do walki stanęli ludzie z różnych środowisk – robotnicy i studenci, inteligenci, przedstawiciele niemal wszystkich ugrupowań politycznych. W sumie od 25 do 37 tysięcy osób. Niestety, tylko niewielka część z nich miała broń palną. Większość powstańców stanowili młodzi – często bardzo młodzi. Najmłodszy uczestnik miał zaledwie 10 lat. Służyli jako łącznicy, sanitariusze, niektórzy walczyli z bronią w ręku. Tylko około 40% przeszło pełne szkolenie bojowe.

W powstaniu ogromną rolę odegrały też kobiety. Były pielęgniarkami, sanitariuszkami, łączniczkami, ale też brały udział w walce. 12 sierpnia 1944 roku uznano je oficjalnie za żołnierzy Armii Krajowej. Powstanie trwało 63 dni – do 3 października. Zginęło od 16 do 18 tysięcy żołnierzy AK i nawet do 180 tysięcy cywilów. Po kapitulacji Niemcy niemal doszczętnie zniszczyli Warszawę.

1 sierpnia 2025 r., o tej samej godzinie – 17:00 – w Chojnowie, przy Obelisku na ul. Chmielnej, rozbrzmiał sygnał. Jak co roku, mieszkańcy miasta oddali hołd Powstańcom. Przez minutę trwała cisza – symboliczna chwila, która mówi więcej niż słowa.

W uroczystości wzięli udział przedstawiciele władz lokalnych – Burmistrz Chojnowa Jan Serkies, Sekretarz Miasta Brygida Mytkowska, Sekretarz Gminy Chojnów Honorata Tajchman-Rękoś, Radny Gminy Chojnów Sławomir Tęcza. Kwiaty złożyła także reprezentacja Młodzieżowej Rady Miejskiej Chojnowa.

To już 81. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego. Czas mija, ale pamięć trwa. „W zasadzie najważniejsze jest samo życie. A jak jest już życie, to najważniejsza jest wolność. A potem oddaje się życie za wolność. I już nie wiadomo, co jest najważniejsze.” — Marek Edelman, uczestnik powstania w getcie warszawskim