Historia Zamku Piastów Legnicko-Brzeskich w Chojnowie
Początki Zamku Piastów Legnicko-Brzeskich w Chojnowie sięgają końca XIII wieku. Pierwsze wzmianki o budowli pojawiają się w dokumentach z lat 1292-1293, w których wymienieni zostali kasztelanowie Bronisław i Otto. Ostateczne potwierdzenie istnienia zamku przynosi dokument wydany przez Jana Luksemburskiego w 1329 roku. Strategiczne położenie zamku na pograniczu księstwa legnickiego i głogowskiego wskazuje, że pełnił on funkcje obronne oraz zabezpieczał szlak handlowy zwany Wysoką Drogą (Hohe Straße/Via Regia), istotny dla kupców podróżujących między Cesarstwem Niemieckim a Rusią.
W XIV wieku zamek pełnił funkcję oprawy wdowiej księżnych legnickich. W 1428 roku, podczas wojen husyckich, został zdobyty, splądrowany i spalony wraz z całym miastem. W połowie XV wieku rezydował w nim książę Henryk X Chojnowski, który władał niewielkim księstwem chojnowskim.
Przełomowy okres dla zamku nastąpił w latach 1546-1547, kiedy to książę Fryderyk III Legnicki przeprowadził gruntowną przebudowę w stylu renesansowym. Prace nad modernizacją prowadził włoski architekt Franciszek Paar. Do tego okresu należy zaliczyć powstanie wyjątkowego portalu z popiersiami księcia Fryderyka III i jego żony Katarzyny Meklemburskiej, który uznawany jest za jedno z najważniejszych dzieł śląskiego renesansu. W latach 1594-1616 zamek ponownie stał się oprawą wdowią, tym razem dla księżnej Anny Wirtemberskiej, wdowy po Fryderyku IV.
Podczas wojny trzydziestoletniej zamek uległ znacznym zniszczeniom. Po wygaśnięciu rodu Piastów popadł częściowo w ruinę, lecz około 1690 roku został odbudowany. W pierwszej połowie XVIII wieku w jednym ze skrzydeł mieściła się kaplica pod wezwaniem Błogosławionej Marii Panny, przeznaczona dla katolików. Zamek wielokrotnie niszczyły pożary. Po jednym z największych w 1767 roku zdecydowano o rozbiórce skrzydła południowo-wschodniego, stanowiącego niemal połowę budowli, a pozostałą część obniżono o jedną kondygnację. W takiej formie zamek przetrwał do dziś.
W XIX wieku dawna rezydencja Piastów pełniła różne funkcje. Podczas kampanii napoleońskiej w 1813 roku oraz wojny austriacko-pruskiej w 1866 roku zamek służył jako lazaret. W kolejnych latach mieściły się w nim szkoła, sąd grodzki oraz administracja miejska. Przełomowym momentem w historii zamku stał się rok 1933, kiedy to przekazano go na potrzeby muzeum. Wcześniej, od 1908 roku, zbiory muzealne znajdowały się w Baszcie Tkaczy. Po II wojnie światowej, 25 stycznia 1959 roku, muzeum zostało ponownie otwarte przez Polaków osiedlonych w Chojnowie i do dziś funkcjonuje w murach zamku jako Muzeum Regionalne w Chojnowie.
W latach 1990-1995 na zamku prowadzono badania archeologiczne, które doprowadziły do odkrycia reliktów trzech wież, fragmentów murów obronnych, studni oraz kilkudziesięciu renesansowych kafli. Współczesne muzeum oferuje bogate zbiory historyczne, obejmujące renesansowe kafle, sgraffita, broń białą i palną, elementy kamieniarki, makiety, meble, malarstwo, grafikę, zegary, ceramikę, szkło, monety oraz dokumenty historyczne. Wszystkie te eksponaty stanowią świadectwo dawnych epok, które można podziwiać w murach dawnej rezydencji Piastów Legnicko-Brzeskich.
